Filmy żołnierz, wspomnienie

„Klozet Babcia” to oryginalny tytuł opowiadania Leszka Szymańskiego, na podstawie którego powstał ten film. Przedstawia starą kobietę, tytułową babcię klozetową, która ze swojego miejsca pracy, miejskiego przybytku, wspomina własną młodość, piękno życia i tzw. lepsze czasy. Ostre zderzenie realnej teraźniejszości z romantyczną przeszłością pełną radości, barw żywcem wziętych z Kossaka lub Malczewskiego ale także dramatem ludzkim, pełnym bólu i rozpaczy ale za to jak innym od obecnej sytuacji zapomnienia i pogardy. Film jest kolejną etiudą Polańskiego, stworzoną jako praca dyplomowa w Łódzkiej Szkole Filmowej. Jest w pewnym sensie groteską, filmem drwiącym z tzw. „polskiej szkoły” i z jej podniosłego tonu.

10 kwietnia 2010 zapisał się w pamięci Polaków jako dzień narodowego dramatu, ale dla bohaterów filmu to dzień ich największego dramatu osobistego. Wraz z parą prezydencką odeszli w szokujących okolicznościach ich najbliżsi. Większości czas upływający od smoleńskiej katastrofy nie przynosi ulgi. Do tej pory stali z boku, nie występowali przed kamerami, nie brali udziału w publicznej dyskusji. Ewart wraz z ekipą filmową towarzyszyła rodzinom na różnych etapach ich zmagań z trudnymi emocjami. Dokument zawiera sekwencje i zdjęcia, które nigdzie wcześniej nie zostały wykorzystane. Wśród bohaterów są: Wanda Buk (córka generała Tadeusza Buka, Dowódcy Wojsk Lądowych), Lucyna Gągor (żona generała Franciszka Gągora, szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego) czy Krystyna Łuczak-Surówka (żona oficera BOR Jacka Surówki).